คมปัญญาตัดกิเลส

 

หัวข้อธรรมคำกลอนพุทธทาส

 

ดาบสสอนบุตร

---

เมตตาดาบสสอนบุตร by ใกล้รุ่ง on Scribd

ผู้ปฏิบัติ

ชีวิตคือความท้าทาย

ถ้าเราท้าทายกับการปฏิวัติชีวิตมนุษย์ของเรา ด้วยความเชื่อมั่นว่า เราจะได้รับชัยชนะในชีวิตในที่สุด เราจะสามารถขยายสภาพชีวิตของเราได้อย่างกว้างใหญ่ เราจะได้รับสภาพชีวิตแห่งอิสระที่ไม่มีขอบเขตจำกัดซึ่งจะทำให้เราโอบอุ้มความยากลำบากและความเศร้าโศกทั้งหลายได้ราวกับมหาสมุทรอันยิ่งใหญ่เวลาจะต้องมาถึงอย่างแน่นอน เมื่อความสำคัญของประสบการณ์ทั้งหลายของเราปรากฏชัดออกมา ด้วยเหตุผลดังกล่าว สิ่งสำคัญคือเราต้องยังคงมุ่งหน้าต่อไปบนพื้นฐานของความไม่ประมาท

บทความที่เขียนขึ้นนี้เพื่อให้กำลังใจแก่ผู้ที่กำลังท้อแท้หรือหมดหวังในชีวิตโดยการนำเสนอบทความนี้จะประมวลนำเอาประสบการของตนเองบ้าง - คนรอบข้างบ้างนำมาเรียบเรียงและรวบรวมเป็นหมวดหมู่หรือว่าหัวข้อชวนคิด - ชวนคุย หวังว่าจะได้สาระบ้างไม่มากก็น้อย.....Sgi International Association

---

บันทึกธรรม

17-07-61.pdf by pindhiva on Scribd

สัทธรรมปรุณฑริกสูตร

สัทธรรมปุณฑริกสูตรบทที่ 1.pdf by pindhiva on Scribd

ห้องสมุดบางกอกคุณค่าของการถ่ายภาพ

ห้องสมุดบางกอกคุณค่าของการถ่ายภาพ

ห้องสมุด

ดอกเตอร์ วังการี

ดร.วังการี มาไธ นักอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมและผู้รับรางวัลโนเบล ด้านสันติภาพ ชาวเคนยา ผู้ซึ่งข้าพเจ้าและภรรยามีมิตรภาพอย่างอบอุ่น เขียนไว้ว่า ทุกคนที่เคยบรรลุความสำเร็จในเรื่องใด ๆ ล้วนเคยล้มลงหลายครั้ง แต่ทุกคนลุกขึ้นและสู้ต่อไป และนั่นคือสิ่งที่ดิฉันพยายามทำอยู่เสมอ บุคคลผู้ยิ่งใหญ่จะไม่ยอมแพ้
โปรดดำเนินชีวิตด้วยความตั้งใจที่จะท้าทายความยากลำบากอย่างกล้าหาญ ไมว่าจะเจ็บปวดแค่ไหน และมีชัยชนะในที่สุด

ห้องสมุดบางกอกคุณค่าของการถ่ายภาพโต๊ะกัง

เวลาผ่านไปเนิ่นนานมันกลืนกินทุกสรรพสิ่งเลยก็แต่ยังดีที่ตรงนี้ยังเหลือเค้าเดิมอยู่บ้างแต่ไม่รู้ว่าจะอยู่ได้นานแค่ไหน

เปิดตำนานแร้งวัดสระเกศเปรตวัดสุทัศน์

แล้วทำไมต้องเป็นวัดสระเกศ ?ต้องบอกก่อนว่าสมัยก่อนเขาห้ามเผาศพกันในเมือง ใครตายก็ต้องโน่นเลยนอกกำแพงเมืองโน่นแล้วประตูเมืองที่เค้าอนุญาตให้เอาศพผ่านก้อมีประตูเดียว ที่เรียกว่า ประตูผีนั่นแหละทีนี้วัดสระเกศก็อยู่ใกล้กับประตูผีนั่นพอดี ผ่านประตูเมืองมาก็เจอกับวัดสระเกศเป็นวัดแรกก็เลยต้องเอาศพมาทิ้งที่นี่เพราะสะดวกดี ก็เพราะมันเป็นอย่างนี้เวลาพูดถึงแร้ง เลยทำให้นึกไปถึงวัดอื่นไม่ได้นอกจากวัดสระเกศแต่ถ้าพูดถึงแร้งวัดสระเกศแล้วไม่พูดถึงเปรตวัดสุทัศน์ ก็จะดูเหมือนเป็นประโยคที่ไม่สมบูรณ์ เพราะเรามักจะได้ยินสองอย่างนี้คู่กันเสมอ ๆ สำหรับ เปรตนั้น ก็เป็นชื่อเรียกผีหรือมนุษย์ที่ทำบาปทำกรรมหนักหนาสาหัสเมื่อตายไปแล้วก็จะมาเกิดเป็นเปรตเพื่อชดใช้กรรมที่ทำไว้เมื่อยังเป็นมนุษย์

กรรม

บทที่ 41 กรรม by wofe99 on Scribd

กฏแห่งกรรมของ ท.เลียงพิบุลย์

---

---

ท.เลียงพิบูลย์ 2551 by wofe99 on Scribd

เรื่องวันขึ้นปีใหม่

พระพุทธะ อาศัยอยู่ในจิตใจของเรา ตัวอย่างเช่น หินเหล็กไฟสามารถก่อให้เกิดไฟ และอัญมณีมีค่าในตัวมันเอง พวกเรามนุษย์ปุถุชนไม่สามารถมองเห็นทั้งขนตาที่อยู่ใกล้ หรือสวรรค์ที่อยู่ไกล เช่นเดียวกัน เราไม่สามารถมองเห็นว่าพระพุทธะมีอยู่ในจิตใจของเราเอง

---

ผู้ที่ลงมือเพียรพยายามอย่างแน่วแน่ต่อไปนั้น ยอดเยี่ยมที่สุด และน่าเคารพ ในขณะที่การก่อสร้าง ต้องใช้การต่อสู้อย่างสุดกำลัง แต่การทำลาย ทำได้ทันที จงอย่าให้ความชั่วร้ายใดๆ มาเข้าใกล้ และก้าวหน้าไปบนหนทางแห่งเกียรติยศอย่างแข็งขัน

---

คำว่า ธรรม คำเดียว ครอบคลุมโลกทั้งโลก จักรวาลทั้งหมด และคำสอนทั้งหมดของพระพุทธศาสนา ถ้าเข้าใจคำว่า ธรรม ว่าหมายความถึงสิ่งที่มีจริง และสิ่งนั้นก็ไม่อยู่ในอำนาจบังคับบัญชาของใคร จึงเป็นธรรม เพราะฉะนั้นในขณะนี้ถ้าเข้าใจธรรมแล้ว ก็จะรู้ว่าไม่มีอะไรเลยซึ่งไม่ใช่ธรรม เสียงก็เป็นธรรมชนิดหนึ่ง เพราะเหตุว่าเป็นของจริงที่เกิดขึ้นปรากฏให้พิสูจน์ได้ว่ามีจริง เพราะฉะนั้นสิ่งที่มีจริงนั้น ใครจะเรียกว่า ธรรม หรือไม่เรียกว่า ธรรม แต่ลักษณะสภาพนั้นก็เป็นธรรม

---

ธรรมนิพนธ์ประจำวันที่ 27กุมภาพันธ์ 2018

เสียงตุ๊กแก

---

วันนี้ฝนตกทั้ง ๆ ที่กำลังจะเข้าหน้าร้อนของปี 2018 เอาล่ะไหน ๆ ก็อากาศเย็นสบายและได้ยินเสียงตุ๊กแกร้อง(ได้ยินมาเป็นสัปดาห์ ๆ แล้ว)ก็ขอเข้าเรื่องเลย ผมเป็นคนที่ชอบตั้งกล้องวงจรปิดไว้ในบ้านไม่ได้ตั้งไว้จับขโมย ขโจรที่ไหนหรอกแต่ตั้งไว้ก็ไม่เสียหายอะไรก็ง่าย ๆ แค่มีโทรศัพท์มือถือเก่า ๆ 2 เครื่องจะไม่ใช้แล้วหรือกำลังใช้งานอยู่ก็ไม่ผิดกติกาขั้นตอนก็ไม่ยุ่งยากแค่โหลด App มาติดตั้งไว้ทั้ง 2 เครื่องอีกเครื่องใช้เป็นกล้อง ส่วนอีกเครื่องหนึ่งก็ใช้ดูหรือจับเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่จะเกิดขึ้นและสามารถบันทึกเหตุการณ์ช่วงสั้น ๆ ได้ประมาณ 5 วินาที ถึง 30 วินาทีแค่นี้ก็พอถมเถแล้วเรื่องมีอยู่ว่า...

ผมตั้งกล้องไว้ตลอดเวลา 24 ชั่วโมงและมี Mode บนทึกภาพตอนกลางคืนได้ด้วยผมตั้งกล้องอยู่เป็นประจำทุกวันบ้านของผมเป็นลักษณะหอพักและมีกล้องวงจรปิดของยามอยู่ 2 จุด จุดแรกที่ทางเข้าหอพักและจุดที่ 2 ชั้นล่างของอาคารซึ่งยามเป็นผู้ดูแลส่วนกล้องของผมก็ตั้งอยู่ในห้องของผมเองถ้าจะไปนอกบ้านผมก็จะเปิดกล้องเอาไว้เพื่อดูเหตุการณ์จากภายนอกคือถ้าอยู่นอกบ้านก็จะสามารถเห็นเหตุการณ์ภายในบ้านได้ด้วยโดยเราจะ

เปิดดูเมื่อไรก็ได้เพียงแต่ต้องมี เนท เรื่องของเรื่องก็คือ วันหนึ่งผมไปทำธุระนอกบ้านผมก็เปิดกล้องไว้แล้วตรวจตราดูความเรียบร้อยก่อนออกไปผ่านไป 1 เดือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นพอย่างเข้าเดือนที่ 2 ก็เริ่มมีเหตุการณ์แปลก ๆ เช่นเสียงตุ๊กแกร้องซึ่งเมื่อก่อนไม่เคยมีแล้วก็มีเสียงคนมาเคาะประตูพอไปเปิดดูก็ไม่
มีใครก็ไม่ได้คิดอะไร(คงเป็นหูแว่วไปเอง)พอ

เข้าเดือนที่ 3 ผมออกไปนอกบ้านตามปกติเปิดกล้องไว้ด้วยพอไปนอกบ้านระหว่างนั่งรถเมล์เพลิน ๆ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู คุณพระช่วย ! ใครมาอยู่ในบ้านของเราว่ะกลางวันแสก ๆ ผู้หญิงซ่ะด้วยผมยาวใส่ชุดนอนสีแดงหน้าตามองเห็นไม่ชัดเพราะอยู่ไกลกล้องจับไม่ได้เห็นอยู่สัก 7 วินาทีก็หายไปพอผมกลับเข้ามาที่หอพักก็เปิดประตูห้องแบบย่องเข้ามา(ห้องตัว

เอง)ก็ไม่มีอะไรทุกอย่างอยู่เรียบร้อยดีหรือว่าเราตาฝาดไปผมก็เอาเหตุการณ์ที่ผมบันทึกไว้ได้ไปให้ยามดูพอยามเห็นเท่านั้นแหละยามบอกว่า"คุณพี่ครับผู้หญิงคนนี้ชื่ออ้อยแขวนคอตายที่ห้องพี่เมื่อปี 2015"เท่านั้นแหละผมแทบลมจับนี่ตาเราไม่ได้ฝาดและเหตุการณ์ที่บันทึกไว้ได้ก็เป็นเรื่องจริงทำงัยดีว่ะผมรีบโทรศัพท์ไปหาเพื่อนและขอนอนค้างบ้านเพื่อนสัก 1 คืน แล้วค่อยมาย้ายหาที่อยู่ใหม่ทันที

India Devotional ClassicSong

Devotional Song

---

---

เงาชีวิต

ภาพนี้ถ่ายด้วยกล้องใช้ฟิล์มถ่ายไว้นานมากแล้ว

ไม่มีใครรู้ว่าฉันเกิดมาจากที่ไหน ? ลูกใครหลานใคร ? บัดนี้ฉันก็ยังไม่มีใครรู้ว่า? ฉันคือใคร? มีลูกหลานหรือไม่ ?แต่ฉันรู้ว่าฉัน เกิดมากับสิ่งแลกเปลี่ยน หิว ต้องกิน ง่วงต้องนอน หายง่วงต้องตื่น ป่วยต้องกินยา บางที่ป่วยก็แลกกับหายได้โดยไม่ต้องรักษาฉันอยู่คู่โลกมาช้านาน แต่ไม่ใช่ความต้องการของโลก ไม่ใช่ความต้องการของตัวเองและไม่ใช่สังคมต้องการเพียงแต่ว่าเขาให้กิดมา ฉันจึงต้องมีหน้าที่มีชีวิตอยู่ต่อไปโดยไม่ต้องทำลายชีวิตลง เพราะไม่นานคงต้องดับสูญ เมื่อมีชีวิตก็ต้องมีงาน เพื่อแลกเปลี่ยนเป็นอาหาร เครื่องนุ่งห่ม ยารักษา โรค ส่วนที่อยู่อาศัย ประเทศของฉันมีที่กว้างขวางแต่ฉันก็ไม่เป็นเจ้าของก็ได้มีดินที่ฉันนั่ง ลุก เดิน ยืน และนอนได้เพี่ยงบางคืนก็หาชายคาได้ที่ไหน ก็ขอแอบอิงพอพ้นน้ำค้างงานของฉันคือให้ความสะอาดของสิ่งที่อยู่ตรงหน้าต่อมา ก็กลับหัว - กลับหางให้เพื่อสะดวกในการพาให้เคลื่อนที่ไปข้างหน้า ถูกตำหนิบ่อยครั้งว่าย้ายที่ของฉันทำไม ? ฉันหายากยอมรับผิดด้วยความเงียบเพราะย้ายจากหัวไปหางเท่านั้น เมื่อก่อนเจ้าของจะจากไป ฉันยกมือไหว้ เขาให้สตางค์บางคนไม่ให้ ฉันก็ไหว้ บางคนที่ไม่ให้บอกว่าฉันไม่มี แต่เขาบอกว่าน่าสงสารฉันอมยิ้มและบอกว่าแค่คำนี้คุณให้ฉันมาเยอะแล้ว เพราะสงสารก็คงไม่ต้องการให้ฉันมีทุกข์...... 

เรียบเรียงโดย.......พิกุล พุทธศักราช 2525

บทความนี้คัดลอก(พิมพ์เป็นไฟล์)จากวารสาร พลังชีวิต ปีพุทธศักราช 2527 

คัดลอกบทความ..........กัลยาณมิตร

ป้าสุชาดา

---

---

Ghost 2011

พูดถึงเรื่องผี หรือเรื่องลี้ลับที่ทางวิทยาศาสตร์พิสูจน์ไม่ได้นั้นมีทุกชนชาติและทุกภาษาแตกต่างกันออกไป เรื่องทั้งหลายจะมีจริงหรือไม่กำลังรอการพิสูจน์

มีเรื่องจริงที่เกิดขึ้นเมื่อไม่นานมานี้กับผู้เขียนเมื่อวันจันทร์ที่ 27 มิถนายน 2011 เวลาประมาณบ่าย 2 โมงกว่า ๆ ผมเจอโอปปาติกะ ตอนกลางวันกล่าวกันว่าถ้าขณะใดจิตเรานิ่งพอแล้วอาจสัมผัสได้ถึงสิ่งลี้ลับวันดังกล่าวผมนั่งโพสกระทู้อยู่คนเดียวในบ้านซึ่งบ้านของผมนั้นเป็นลักษณะคอนโดมิเนียมปิดประตูเรียบร้อยมิดชิดตลอดเวลาและในวันนั้นผมก็ได้ได้ยินเสียงมาคนมารื้อข้าวของใกล้ ๆ กับคอมพิวเตอร์ที่ผมนั่งอยู่ห่างกันไม่ถึง 1 เมตรผมก็สงสัยว่าเสียงอะไรเดินไป

ดูข้าวของก็อยู่เรียบร้อยปกติไม่มีร่องรอยการถูกรื้อค้นแต่ประการใดผมก็เปิดประตูบ้านเจอเลยเป็นเด็กสาววัยรุ่นใส่เสื้อสีเหลืองกางเกงวอร์มเหมือนชุดเล่นกีฬาบอกว่าพี่หนูเอาไม้กวาดมาคืนผมก็นึกว่าคืนผิดห้องก็เลยรับไม้กวาดเอาไว้อย่างงง ๆ แล้วมานึกดูว่าผมมีไม้กวาดใหม่ ๆ อยู่อันหนึ่งยังไม่ได้ใช้เก็บไว้ในซอกที่วางของ พอนึกขึ้นได้ผมก็เดินไปดูว่าไม้กวาดอยู่หรือเปล่า ปรากฏว่าไม้กวาดที่เก็บเอาไว้ไม่อยู่แล้วแสดงว่า ไม้กวาดที่เด็กสาวคนนั้น

เอามาคืนผมก็เป็นไม้กวาดของผมเองไม่ได้คืนผิดห้องหรือคืนผิดคนต่อมาผมจึงจุดธูปบอกว่าน้องเป็นโอปปากิกะหรือเปล่า ? ถ้าเป็นวิญญาณก็ขอให้มาดี มีเรื่องจะคุยด้วยแต่ก็เงียบมีแต่เสียงทุบประตูบ้าง เคาะโน่น เคาะนี่บ้างมากวนใจเล่น ๆ ซ่ะงั้นผมอยู่กับเสียงปริศนามาหลายปีถามคนอื่นเค้าก็บอกว่าได้ยินเหมือนกันแต่ไม่ได้สนใจงั้นก็แสดงว่า

หูของผมฟังไม่ผิดแล้วก็ไม่ได้ตาฝาดเด็กสาวคนนั้นเอาไม้กวาดมาคืนจริง ๆ แล้วเค้ารู้ได้อย่างไรว่าบ้านของผมมีไม้กวาด แล้วไม้กวาดก็เก็บไว้ในซอกอย่างมิดชิดกะว่าอันที่ใช้อยู่เสียจะได้ไม่ต้องซื้อใหม่ไม่ได้นึกว่าจะเจอกับตัวเองเพราะผมไม่ได้ไปสวดมนต์นานแล้วเหมือนกันประมาณ 1 เดือนเห็นจะได้ผมจุดธูปบอกเขาก็ไม่มาหารอตั้งหลายวันแล้วผมคิดว่าถ้ามาก็ขอให้มาดีมีอะไรให้ช่วยก็บอกได้ไม่ต้องเกรงใจหรอกจากวันนั้นเป็นต้นมาก็ไม่เคยเจอเด็กสาวคนนี้อีกเลย

ถ้าทำดีจะเคราะห์ร้ายหรือ เพราะฉะนั้น เมื่อเคราะห์ร้ายเกิดจากการทำไม่ดี ก็ทำดีเพื่อที่จะได้ไม่ต้องมีเคราะห์ร้ายต่อไป ไม่ดีหรือ ?