ลักษณาวดี

ลักษณาวดี
ภาพถ่าย

วันพฤหัสบดีที่ 22 กันยายน พ.ศ. 2559

ชวนคิดชวนคุย


ถ่ายภาพโดยདངພວན2017 นั่ง Subway ไปโผล่สถานีวัดมังกรนมัสการ



เจ้าดำ

มีเรื่องจริงอยู่เรื่องหนึ่งซึ่งปรากฏในหนังสือ"กฏแห่งกรรม"ซึ่งเขียนขึ้นโดย คุณ ท.เลียงพิบูลย์ ซึ่งท่านได้ล่วงลับไปแล้ว เรื่องมีอยู่ว่า ในครอบครัวหนึ่งนานมาแล้ว ครอบครัวนี้มีเด็กหญิงคนหนึ่ง อยู่มาวันหนึ่งเด็ก

หญิงคนนี้ได้พบกับน้องหมาตัวหนึ่ง(ตั้งชื่อว่าเจ้าดำ) ซึ่งกำลังโดนหมาใหญ่รังแกหรือประสบอุบัติเหตุ(จำไม่ได้ครับ) เด็กหญิงเห็นเข้าจึงขอให้คุณพ่อช่วยนำกลับมาบ้านเพื่อทำแผลและดูแลจนมันหายเป็นปกติ พ่อรับปากว่าได้แต่ไม่ทราบว่า เจ้าดำ ตัวนี้มีเจ้าของหรือเปล่า? ถ้ามีเจ้าของมาตามหาก็ต้องส่งคืนเจ้าของไป เด็กหญิงตอบว่าได้ค่ะและดีใจมาก จึงให้คุณพ่อเลี้ยงต่อไป และตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา"เจ้าดำ"ก็กลายเป็นสมาชิกคนหนึ่งภายในครอบครัวนี้ เจ้าดำ เป็นหมาที่ฉลาดรู้จักประจบ - ประแจงและเชื่อฟังเจ้านาย วันไหนเด็กหญิงซึ่งอยู่ในวัยกำลังจะโตเป็นสาวจะออกไปทำธุระนอกบ้าน แต่กลับดึก เจ้าดำมันไม่ยอมแตะต้องข้าว - ปลาอาหารเลย จนกว่าเจ้านายมันจะกลับมามันจึงยอมทานอาหาร เด็กหญิงทราบดี คราวต่อไปจะออกจากบ้าน จึงสั่ง เจ้าดำ ว่าไม่ต้องรอให้ทานอาหารแล้วเข้านอน เจ้าดำ จึงยอมปฏิบัติตามแต่โดยดีโดยไม่มีข้อโต้แย้ง อยู่มาวันหนึ่ง เด็กหญิงได้ชวนเพื่อน ๆ มาที่บ้านเพื่อรับอาหารร่วม

กันหรือสังสรรกันที่สนามหญ้าหน้าบริเวณบ้าน ก็ทั้งก็เฮฮา ตามประสาเด็กโดยหารู้ไม่ว่า อันตรายกำลังคลืบคลานมา มีงูเห่าตัวหนึ่งมาจากไหนไม่ทราบเลื้อยเข้ามาจะเข้ามาทำร้ายเด็ก ๆ ในกลุ่มซึ่งกำลังสนุกสนานและไม่รู้ตัวว่ากำลังมีอันตราย ทันใดนั้น เจ้าดำ ซึ่งคอยดูอยู่ห่าง ๆ ก็เห็นเข้าจึงเข้ามาต่อสู้กับ งูเห่าตัวนั้นโดยไม่คิดถึงชีวิตมันเอง จนงูเห่าตัวนั้นสู้เ จ้าดำ ไม่ได้เลื้อยหนีไป ตกกลางคืนเจ้างู จอมพยาบาทตัวนั้นไม่ยอมลด - ลา แต่ เจ้าดำ รู้โดยสัญชาติญาณของมันเองปกติมันนอนที่ห้องเจ้านาย แต่คืนนั้นมันไม่นอนมันพยายามบอกเจ้าของมันว่างูเห่าตัวนันจะกลับมาอีกมันจึงไปนอนเฝ้าหน้าห้องของ

เด็กหญิง และก็เป็นความจริง งูเห่าตัวนั้นมาจริง ๆ เจ้าดำ จึงปกป้องเจ้านายของมันโดยเดิมพันด้วยชีวิต และเจ้าดำก็เพรี่ยงพร้ำโดนงูเห่ากัดเข้า แต่เจ้าดำไม่ยอมแพ้ ได้กัดงูเห่าตัวจนตาย พอรุ่งเช้า เด็กหญิงเปิดประตูห้องออกมากเห็น เจ้าดำ กำลังจะสิ้นใจไปต่อหน้าต่อแล้ว เด็กร้องไห้และอาลัยรัก เจ้าดำ อย่างสุดหัวใจ ในที่สุด เจ้าดำ ก็ตายจากไป เหลือความดีที่ เจ้าดำ ได้ตอบแทนเจ้านายของมันด้วยความซื่อสัตว์และจงรัก - ภักดี นี่เป็นส่วนหนึ่งซึ่งย่อเอาใจความออกมาจากหนังสือ กฏแห่งกรรม คิดว่าบางท่านคงได้รับทราบเรื่องราวเหล่านี้มา บ้างแล้ว หาใครสนใจเรื่องราว ของ เจ้าดำ ลองไปหาซื้อหนังสือ กฏแห่งกรรม ซึ่ง รจนาโดย คูณ ท.เลียงพิบูลย์มาอ่าน ลืมไปแล้วอยู่เล่มไหนเพราะ ท่านเขียน ออกมาหลายเล่ม

เป็นตอน ๆ ตัวอย่างความ ซื่อสัตย์และจงรักภักดีของน้องหมาจนกลายเป็นวีรกรรมให้โจษขานเล่าต่อ ๆไปไม่รู้จบ แล้วเราเป็นมนุษย์ยังจะทำร้ายน้องหมาได้ลงคอเชียวหรือ ไปกู้ข้อมูลมาจาก Bloggang - pantip เขียนเรื่องนี้ไว้นนานหลายปีแล้วที่เว็บ พันธ์ทิพย์ กลัวข้อมูลหายเพราะไม่รู้ว่าจะตายเมื่อไรก็เลยนำมาลงไว้ ใต้ร่มธรรมแห่งนี้ หวังว่าอย่างน้อยก็คงมีประโยชน์บ้าง ไม่มากก็น้อย ทุกสิ่งไม่แน่นอนบางทีเ

ข้าระบบไม่ได้ ฉันสร้าง Space สำหรับเราใน Google เข้าร่วมกับฉันสิ สเปซ อย่าลืมแวะมาน่ะ


วันอังคารที่ 20 กันยายน พ.ศ. 2559

พุทธอุทาน

>

บัณฑิตในโลกนี้เมื่อยังมีความบากบั่นอยู่ควรละเว้นบาปทุกอย่างเหมือนคนตาดีละเว้นทางขรุขระฉะนั้น
ภิกษุผู้มีจิตสงบ และระงับกิเลสได้ ตัดปัญหา ที่นำไปสู่ภพได้ มีชาติสงสารสิ้นแล้ว ชื่อว่า เป็นผู้หลุดพ้น จากเครื่องผูก แห่งมารความสงสัยเหล่าใดเหล่าหนึ่งที่มีในอัตภาพนี้ หรือในอัตภาพอื่นที่มีในความรู้ของตนหรือในความรู้ของผู้อื่นบุคคลผู้เพ่งพินิจมีความเพียรประพฤติพรหมจรรย์อยู่ย่อมละเว้นความสงสัยเหล่านั้นทั้งหมด




พุทธอุทาน





บุคคลผู้ที่ดำรงชีวิตอยู่โดยไม่เดือดร้อน
ในเวลาจวนจะตายก็ไม่โศกเศร้า ชื่อว่า พบนิพพานแล้วเป็นปราชญ์แม้จะอยู่ท่ามกลาง คนที่เศร้าโศก ก็ไม่่โศกเศร้าภิกษุ พูดตัดภวตัณหา ได้เด็ดขาด มีจิตสงบ มีชาติสงสารสิ้นแล้ว เธอย่อมไม่มีภพใหม่



-

พุทธอุทาน



ผู้ใดใฝ่หาความสุขเพื่อตนแต่กลับใช้ท่อนไม้ทำร้ายสัตว์ทั้งหลายผู้รักสุขผู้นั้นตายไปแล้วย่อมไม่ได้รับความสุขเลยส่วนผู้ใดใฝ่หาความสุขเพื่อตนไม่ใช้ท่อนไม้ทำร้ายสัตว์ทั้งหลายผู้รักสุขผู้นั้นตายไปแล้วย่อมได้รับความสุขการไม่กล่าวร้ายผู้อื่นและไม่เบียดเบียนผู้อื่นความสำรวมในปาติโมกข์ความเป็นผู้รู้จักประมาณในอาหารการอยู่ในเสนาสนะที่สงัดการประกอบความเพียรในอภิจิตนี้คือคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้าทั้งหลาย...จบ